Trip nr22: To Dunedin they went...

Kai'ora!

We zijn weer een goed aantal kilometers vooruitgeschoten en dus weer hoog tijd voor wat foto's en een verhaaltje! Om precies te zij een verhaaltje langs ze zuid-oost kust, waardoor we nu zijn aangeland in Dunedin. Maar! zoals altijd,even bij het begin beginnen :)

Na Invercargill hebben we een kort uitstapje gepland naar Bluff, om daar eens een kijkje te nemen bij het begin van de Southernhighway nr 1. Op zichzelf niet zo bijzonder, maar rijd/loop je net even een stukje verder, dan kom je weer een schitterend aantal tracks tegen waarop weer naar hartenlust kan worden gelopen en gefotografeerd. Glooiende huevels, afgewisseld met Cliffs een uitzicht op verschillende baaien, terwijl je vrijwel ieder moment wordt bestookt door een stevige bries vanaf zee (genoeg spierpijn achteraf dus! :D).

Na Bluff zijn we terug gereden naar Invercargill en daarna doorgereden naar de vuurtoren van Waipapa, welke je vanuit Bluff aan de overkant van de baai kunt zien staan. Laat het nou bij de vuurtoren een stuk rustiger en vooral ook mooier zijn dan aan de Bluff zijde (komt misschien door de afwezigheid van de industrie), al zou je door de aanwezige wind in eerste instantie niet zoveel verschil merken. Kort samengevat: foto's +wind is weer een mooi dagje gespendeerd :). Nouja dagje, een paar uurtjes misschien. De volgende bestemming was namelijk Slope point, ook wel bekend als het zuiderlijkste puntje van het zuidereiland. Als je eenmaal bij het bordje staat en de zuidpool is dichterbij dan de evenaar.. tja weet je dat je goed zit :D.
Om de dag af te sluiten zijn we doorgereden naar Curio Bay in de hoop daar nog wat foto's te kunnen schieten van de lokale pinguïn populatie. De beestjes zouden zich met name tijdens de schemering laten zijn, dus van 18 to 21 hebben we geduldig gewacht tot ze zich zouden laten zien.... maar helaas, geen pinguins. Derhalve vonden we het wel welletjes en zijn we doorgereden naar de overnachtingssite even verderop.

Eenmaal de dageraad weer was aangebroken en ik goed en wel klaaar was voor de volgende track (om en of andere reden ligt dat tijdstip steeds rond een uur of 12 :D ) zijn we afgereisd naar de McLean Falls, ongeveer in het midden van de Invercargill - Dunedin kustlijn. Over het algemeen een van de wat drukker bezochte watervallen tot nu toe, maar toch heb ik het voor elkaar gekregen een foto ervan te maken zonder andere toeristen erop. Kost wat wat klimwerk maar dat moet je er voor over hebben!

Na de Falls zijn we doorgereden naar Owaka om wat proviand in te slaan, om vervolgens weer iets terug te zakken in de richting van Jackson Bay. Na een niet al te moeilijke track langs cliffzijde werden we uiteindelijk nog verrast met een blowhole op het einde van de track, welke met hoogtij waarschijnlijk een stuck imposanter geweest zou zijn dan met laagtij. Goed verder mogen we niet klagen, de zon scheen, er stond niet teveel wind en in Jackson Bay zelf konden we ook gelijk overnachten.

Dit laatste ging tot middernacht goed, totdat een van de lokale bewoners besloot z'n kachel aan te steken. Misschien moest de schoorsteen nog geveegd worden, of misschien werd er nat hout gebruikt.. in ieder geval kwam er een dikke zwarte rook uit de schoorsteen en deze waaide direct langs onze (en ook andere) campers. Daar we graag wat raampjes open laten staan s'nachts is ons campertje toch maar even een stukje verplaatst.

Nadat de maan zichzelf weer had verstopt voor de zon zijn we verder richting Dunedin gereden totdat we aankwamen bij Reid's Stream. Een mooi plekje aan de oostkust op nog geen 10 meter (waarvan 2 verticaal) van het strand. De perfecte plek voor een relaxdagje en dat hebben we dus ook gedaan!

Vandaag hebben we dan het laatste stukje richting Dunedin gereden met als gevolg: een bibliotheek met internet en dus ook een blogupdate! Dan gaat het ineens toch weer hard zo'n week!

Tot zover weer de update, tijd voor foto's!